Hamile olduğumuzu öğreniriz “ay kalp atışını bir duysam” deriz. Kalp atışını duyarız “ah bir kıpırdasa” deriz. Kıpırtısını hissederiz “ay cinsiyeti ne acaba” diye düşünürüz. Cinsiyetini öğreniriz “ay artık doğsada kucağıma gelse” deriz. Doğum gerçekleşir hastanede “eve gitsek hersey daha iyi olur” deriz.
Eve gidince “40’ı dolsun” diye bekleriz. 40 geçer ” ay bir otursa” diye bekleriz. Oturmaya başladığında “bir emeklese” diye düşünürüz. Emeklemeye başlar ” yürüsün” isteriz. Yürümeye başlar kelimelerini sayar konuşsun isteriz. Konuşmaya başlar ” ay birde tuvaletini haber verse” demeye başlarız.
Tuvalet eğitimi tamamlanır ” ….. nın oğlu renkleri öğrenmiş benimki de öğrense” diye hedef koyarız. Renkleri öğrenir” ilkokula başlasa büyümüş olur” diye düşünürüz. İlkokula başlar…..
Bu böyle devam eder gider. Anneler ve babalar hep bir ileri level’a geçmek için uğraşırlar. Asıl olan içinde bulunulan günlerin keyfine varmaktır unutmayın. Sonra pişman olursunuz keşke daha çok zaman ayırsaydım diye 
benden hatırlatması…
Çocuk gelişimi uzmanından alıntıdır..
Facebook Comments